Sumatra, Lombok én Bali natuurlijk!

Hallo allemaal,

Het is alweer even geleden dat ik een reisverslag online heb gezet. Wat betekend dat ik weer het een en ander te vertellen heb aan jullie!
Allereerst ben ik druk bezig om voor school al mijn producten af te ronden, dit omdat mijn laptop over 1,5 week mee naar Nederland gaat. We hebben veel voor de stichting kunnen doen. De folder die we gemaakt hebben over de afwijkende ontwikkeling van een kind, ligt inmiddels bij de drukker. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat! Daarnaast zijn we nog steeds bezig met het lesgeven van de werknemers. Ze zijn erg enthousiast en pikken de informatie goed op, wat erg leuk is! Als laatste zijn we deze week begonnen met een programma op verschillende basisscholen. Door middel van verschillende spelletjes willen we de kinderen laten inzien dat ook gehandicapte kinderen er bij horen en dus mee kunnen spelen met de groep. Dus voor degene die zich af vroegen of ik ook wel eens voor school bezig ben, ja zeker wel!!
Naast hetgeen wat we voor school moeten doen zit ik natuurlijk ook niet stil. Zo heb ik goed mijn 22e verjaardag kunnen vieren en hebben we ook koningsdag goed gevierd op Bali haha!
Daarnaast ben ik weer naar twee ceremonies geweest. Een ceremonie daarvan was een crematie, dit was nogal bijzonder maar ook interessant om een keer mee te maken. Als iemand overlijd, moet men vanuit het geloof wachten tot het een ‘goede’ dag is om diegene te cremeren. Bijna heel het dorp is op zo’n dag aanwezig, of je die persoon nou wel of niet goed kende. Ze beginnen bij het huis van de overleden persoon, maken daar muziek etc. Vervolgens ga je in een soort van rouwstoet, op de scooter natuurlijk, naar de plek waar de crematie plaatsvindt. De plek zag er nogal gruw uit, en de foto die ik heb toegevoegd zegt meer dan genoeg denk ik, het gaat er ‘iets’ anders aan toe dan in Nederland...
Daarnaast ben ik bij een 3-maanden ceremonie geweest. Het is net zoiets als een doop in Nederland, alleen dan net wat anders... Er komen veel rituelen bij kijken en ze zijn er zo’n twee weken druk mee.
Ook ben ik weer genoeg op pad geweest. Alweer een tijdje terug ben ik samen met twee andere studenten helemaal naar het meest zuidelijke puntje ongeveer van Bali geweest, Uluwatu. Een leuk dorpje, met een relaxte sfeer, leuke strandjes en barretjes met een prachtig uitzicht over de zee waar je dus ook een mooie zonsondergang kunt zien.
Maaaaaar, het is niet alleen bij Bali gebleven. Aangezien we een weekje vrij hadden, vanwege de 3-maanden ceremonie, hadden we de tijd om naar Sumatra te gaan. We zijn naar Bukit Lawang geweest, een dorp gelegen in het noorden van Sumatra. Dit staat bekend om zijn mooie jungle en de Orang Utans die daar leven. We hebben een twee-daagse jungletour gedaan, samen met nog twee andere Nederlanders die we daar zijn tegengekomen. Wandelen door de mooie natuur en lekker aapjes kijken, dikke prima dus! Lekker wassen in de rivier bij aankomst op het kamp en gezellig de avond met z’n alle doorgebracht. Daarna heb ik nog best goed kunnen slapen in onze super de luxe tent van bamboestokken en plastic zeil. De volgende ochtend hebben we heerlijk kunnen douchen onder de waterval en vervolgens zijn we met de ‘jungle taxi’ terug gegaan naar onze homestay. De andere dagen hebben onze gidsen nog andere mooie plekjes in de buurt laten zien. Alles was gewoon top! Van zelf een BBQ maken aan de rivier, gitaar spelen en liedjes zingen, Indonees koken en ga zo maar door, genieten!
Als laatste, en misschien wel letterlijk en figuurlijk mijn hoogtepunt is tot nu toe toch wel Lombok. Samen met Isja, een andere Nederlandse student, heb ik samen de Mount Rinjani (3726 meter) beklommen. Wat een ongelofelijk zware maar mooie ervaring. Op dag 1 hebben we ongeveer 6 uur gelopen totdat we kamp 1 hadden bereikt. Het was toen al zwaar, we liepen in de zon en óf mijn spieren waren helemaal verzuurd óf ik was helemaal buiten adem. De laatste twee uur was dus een paar minuten omhoog lopen en vervolgens een paar minuten rusten. Maar hetgeen wat we ervoor terugkregen was het meer dan waard. Uitzicht over het kratermeer en ook de top konden we zien liggen, al was het misschien beter als ik die niet had gezien haha. De zonsondergang was echt wauw, ik heb nog nooit zo’n mooie zonsondergang gezien. Om 18.30 uur was het al donker, buiten was het koud, dus alle reden om lekker te gaan slapen. Geen slecht idee aangezien de wekker om 01.30 uur alweer zou afgaan. Even een boterhammetje eten en de tocht naar de top kon beginnen. Het eerste stuk was al behoorlijk zwaar, maak er eigenlijk gerust maar heel zwaar van. Het ging redelijk steil omhoog en we liepen in los zand met allemaal kleine steentjes. Na zo’n uur/anderhalf uur lopen hadden we het eerste gedeelte geklommen. Daarna werd de weg ietsjes makkelijker, maar nog steeds zwaar. Niet te veel nadenken, maar gewoon lopen, dat is wat we dachten. Voor mijn gevoel waren we al een eeuwigheid onderweg toen onze gids vertelde dat we ongeveer op de helft waren... Nou toen zakte de moed wel even in m’n schoenen. Toch maar weer de knop omgezet en gewoon verder gaan lopen. Op naar het laatste en zwaarste deel om de top te bereiken, en gelijk had de gids. Het was nog steiler en elke twee stappen omhoog was er weer een naar beneden. De spagaat heb ik in dat stuk dan ook regelmatig geoefend... Wat alles behalve soepel ging gezien mijn ‘lenigheid’ haha. Ik was kapot, maar ik moest en zou de top halen. Het laatste uur ben ik in een slakkentempo omhoog gelopen. Een been verplaatsen, rust, andere been verplaatsen, rust, en ga zo maar door. Na ruim 4 uur klimmen hadden we dan toch allebei de top gehaald, en wat was het mooi!! Het uitzicht was echt fantastisch. Wel was het behoorlijk koud, dus na een klein half uur besloten we maar weer naar beneden te lopen. Nou dat was me ook een avontuur, met redelijk wat valpartijen als gevolg. Maar goed, heelhuids kwamen we weer terug bij ons kamp na 2,5 uur dalen. Als ze ons hadden verteld dat dit het was voor vandaag, had ik er zeker vrede mee gehad. Maar niets was minder waar. Even ontbijten en door! Eerst zo’n 3 uur dalen totdat we bij het kratermeer uitkwamen, om vervolgens weer 3,5 uur te klimmen tot kamp 2. Jullie kunnen wel raden dat ik blij was toen we na ruim 13 uur klimmen en dalen aankwamen bij ons tentje, en dat is nog zacht uitgedrukt. Nog niet verteld te hebben dat ik na dag 1 al wat flinke blaren te pakken had, wat er na deze dag natuurlijk niet minder op was geworden, en mijn knieën het ook wel zwaar te voorduren hadden tijdens het afdalen. Goed, maar weer vroeg gaan slapen om de volgende dag de laatste 6 uur van deze tour te lopen. Mijn voeten deden behoorlijk zeer door al die blaren en m’n benen... tja die voelde ik eigenlijk niet meer. Als een soort van ongecontroleerde bambie op het ijs ben ik het eerste stuk over de rotsen naar beneden geklauterd. Daarna hadden we weer een heerlijk pad met een slipgevaar van 100%. Dat ik stapje voor stapje naar beneden liep ging voor de gids denk ik iets te langzaam haha. Hand in hand werd ik vervolgenss half de berg afgesleurd. De laatste uren hebben we heerlijk in de schaduw door de jungle gelopen. Nouja gelopen? Half zittend, omdat m’n knieën niet meer mee wilde werken en half strompelend omdat mijn voeten zeer deden. Ondanks alles konden we nog genoeg lachen en zijn we zonder al te veel gezeur naar de ‘finish’ gelopen. Wat was het zwaar, maar ook zo ongelofelijk mooi. Anderhalf jaar geleden had ik hier niet van kunnen dromen, toen was een trap oplopen bewijze van al teveel gevraagd. Ik ben blij dat het nu zo goed gaat!!
Diezelfde dag hebben we nog de boot naar Gili Air gepakt om daar even twee dagen maximaal te chillen en bij te komen van de tocht. Een heerlijk eiland, relaxte sfeer, leuke plekjes aan de zee, alles wat we nodig hadden! Tot zo ver dit avontuur haha.
De tijd vliegt voorbij! Nog maar 4,5 week en dan is het tijd voor het volgende avontuur. Tot die tijd ga ik lekker verder genieten van alles en iedereen hier op Bali. Jullie horen van me!

Karlijn