Update Bali!

Jaaa daar zijn we weer! Met… een nieuwe update vanuit Bali.
Alweer drie weken geleden zijn we begonnen bij de stichting Stepping Stones. In die drie weken heb ik al veel indrukken opgedaan en hebben we samen met het team verschillende activiteiten ondernomen. Zo zijn we onder andere al enkele keren op huisbezoek geweest. Vaak gaat het hierbij om kinderen die hiervoor nog geen hulp hebben gehad. Sommige van hen zitten dus bijvoorbeeld al 10 jaar rondom hun huisje, want niet iedereen is in staat om te lopen. De huizen in de dorpjes zijn vaak erg primitief, de ene keer nog erger dan de andere keer. Want ook huisjes van riet en bamboe zien we voorbij komen. Ouders hebben vaak geen duidelijk beeld van de diagnose die hun kind heeft gekregen, als ze deze überhaupt gekregen hebben en deze ook daadwerkelijk klopt. Tot nu toe zijn we dan ook nog met open armen ontvangen en zijn ze blij met de hulp die ze op dat moment krijgen. Het idee is dat wij de kinderen bezoeken in de dorpen, om vervolgens te kijken welke hulp het beste bij hen past. Want hier in de omgeving maar ook aan de andere kant van Bali in het zuiden zijn verschillende stichtingen waarbij kinderen in therapie kunnen gaan. Al is dit makkelijker gezegd dan gedaan, rekening houdende met de woonsituatie, het geld, vervoer etc. Ook zijn we al een keer bij een consultatiebureau geweest. In ieder dorp wordt deze maandelijks georganiseerd voor kinderen van 0 t/m 5 jaar. Hier worden ze gewogen, krijgen ze vaccinaties etc. Lichtelijk chaotisch verloopt dit allemaal wel. Als we klaar zijn met werken, en toevallig in de buurt zijn van iets leuks, dan laten de werknemers dit maar al te graag aan ons zien. Bijna elke dag gaan we namelijk gezellig met z’n 3/4en en soms met 5en op pad.
Van deze drie weken zijn we trouwens al een week vrij geweest haha. Balinezen zijn van de ceremonies. En het is dan ook heel normaal dat er tijdens de ceremonies maar ook gedurende de voorbereidingen er niet gewerkt wordt. Vorige week was namelijk Ogoh Ogoh en Nyepi. Tijdens Ogoh Ogoh wil men de kwade geesten van het eiland verjagen. Dit doen ze door een soort ‘carnvalsoptocht’ te lopen. Elk dorpje probeert een zo’n eng mogelijke pop te maken die de kwade geesten zou moeten verjagen. De dag erna is het Nyepi (nieuwjaar voor het hindoeïsme), ook wel stilte dag genoemd. Tijdens zo’n dag mag er niemand de straat op en moet iedereen op zijn eigen terrein blijven. Dit zodat de geesten denken dat er niemand meer op het eiland woont en de geesten dus niet meer zullen terugkomen. Vreemd toen ik het voor de eerste keer hoorde, maar leuk om een keer mee te maken! De Balinezen zijn er erg open over en willen je er graag van alles over vertellen en nemen je graag mee op pad naar de ceremonies.
Ook zijn Ankie en ik natuurlijk samen op pad geweest. We hebben de boeddhistische tempel bezocht, twee watervallen, de hot springs en de koudwaterbronnen. Het bezoek aan de koudwaterbronnen hadden we alleen wat beter moeten plannen. De dag na Nyepi is iedereen vrij, het is hier dan een soort van tweede kerstdag. We waren dus niet de enige daar, het leek wel een soort van nieuwjaarsduik, zo druk dat het was. Ook hebben we al twee keer een poging gewaagd om de tempel bij het Beretanmeer te bezoeken. De ene keer konden we niet weg i.v.m. de feestdagen en de andere keer hebben we één uur heen door de stromende regen in de bergen gereden om vervolgens om te draaien omdat het zo hard ging en dus ook weer een uur terug konden in de regen. Zelfs mijn regenpak zag het even niet meer zitten en heeft me in de steek gelaten. Goed… hebben we dat ook een keer meegemaakt.
Verder stond dit weekend eigenlijk op de planning om met een paar andere Nederlandse studenten naar het zuiden te gaan. Ons eerste weekendje weg, daar had ik wel zin in natuurlijk. Maar helaas… ik heb het weekend niet in het zuiden doorgebracht, maar ziek in mijn bedje. Ankie heeft me ondertussen goed jaloers gemaakt met wat foto’s, dus hopen dat ook ik snel een keer die kant op kan!
Hopelijk hebben jullie zo een beetje een idee wat ik hier allemaal uitvoer. En jullie zien vanzelf wel weer een keer een nieuw verslag voorbijkomen!

Salam! (Groetjes)



Wist je dat:
- je bij elk huisbezoek een gratis ritje in de achtbaan krijgt, en niet zo maar eentje… Manmanman wat een ‘wegen’. Te voet zijn deze paden al lastig, laat staan op de scooter!
- er 4/5 werknemers van Stepping Stones ‘Kadek’ heten. Handig! Of toch niet…
- de mensen van hier ondanks de 30-35 graden met een dikke jas en soms zelfs handschoenen op de scooter zitten omdat ze niet bruin willen worden
- Google Maps onze persoonlijke reisgids is en ons braaf naar de plekken van bestemming brengt die we graag willen zien, ideaal!
- je niet gek moet opkijken als je de avond van te voren hoort dat je ineens vrij bent of dat je voor een gesloten poort terecht komt, het kan hier allemaal, en het zal niet bij die ene keer blijven haha
- ze hier geen moestuintjes van de Albert Heijn hebben maar gewoon de meest geweldige bomen in de tuin met bananen, mango’s, avocado’s, kokosnoten, papaja’s en ga zo maar door, jammmieee!